«هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا خواستار دخالت نظامی “بشردوستانه” تحت عنوان “مسئولیت برای محافظت” (R2P) در سوریه است تا “شرارت‌هایی” که ادعا می‌شود توسط دولت بشار اسد، رئیس‌جمهور سوریه انجام می‌گیرد، متوقف شود! کلینتون با منطقی پیچیده و بدون مدرک معتقد است زمانی که “نیروهای مخالف” به تروریست‌های القاعده ملحق می‌شوند، دولت مسئول قتل‌وعام غیرنظامیان است نه تروریست‌ها!»
به گزارش خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، مرکز تحقیقات جهانی‌سازی در گزارشی درباره دلایل اصلی تهاجمات و حمله احتمالی آمریکا به سوریه آورده است: «برخی از اسناد نشان می‌دهد کشتارهای فرقه‌ای و شرارت‌ها در سوریه، توسط مزدوران خارجی و شبه‌نظامیانی که از سوی اتحاد نظامی غرب مسلح شده و مورد حمایت می‌باشند، انجام می‌گیرد.
این کشتارها به عنوان بخشی از یک عملیات محرمانه شیطانی صورت می‌گیرند تا دولت سوریه مقصر شرارت‌ها معرفی شود. هدف این عملیات توجیه حمله نظامی به سوریه به وسیله نگرانی‌های انسانی و بشردوستانه است.
در اصطلاحات نظامی آمریکا اصطلاحی به نام “تلفات سنگین آغازگر حمله” وجود دارد که دارای ریشه‌های تاریخی نیز است که به “عملیات نورث وودز” بازمی‌گردد. عملیاتی بد نام در سال ۱۹۶۲ که طراحی آن را پنتاگون بر عهده داشت و شامل کشتار غیرنظامیان جامعه کوبایی در میامی آمریکا می‌شد تا از این طریق جنگ علیه کوبا توجیه شود.
این عملیات شامل کشتار مهاجران کوبایی، غرق شدن قایق مهاجران کوبایی، ربوده شدن چند هواپیما، منفجر شدن یک کشتی آمریکایی و حتی سازماندهی تروریسم خشونت‌آمیز در برخی شهرهای آمریکا می‌شد.
این عملیات با هدف فریب افکار عمومی آمریکا و جامعه بین‌الملل در راستای جلب حمایت آن‌ها برای جنگ علیه کوبا و در نهایت سقوط فیدل کاسترو، رهبر جدید آن زمان کوبا طراحی شده بود. اسناد محرمانه این عملیات هم‌اکنون افشا شده و در آرشیو امنیت ملی آمریکا وجود دارد.
در منطق عملیات نورث وودز، کشتارها در سوریه برای ایجاد یک موج خشم و در راستای جلب حمایت افکار عمومی برای انجام عملیات نظامی مشترک آمریکا و ناتو علیه سوریه تحت عنوان “مسئولیت برای محافظت” انجام می‌گیرد. هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه آمریکا اخیرا اظهار داشت: جامعه بین‌الملل در مقابل کشتارهای سوریه غیرفعال نمی‌نشیند و ما نیز اینطور نخواهیم بود.
چه چیزی در پشت فوران نگرانی‌های بشردوستانه از سوی جامعه بین‌المللی وجود دارد؟ آیا آمریکا به دنبال نجات مردم سوریه است؟ دلیل واقعی برای حمله نظامی آمریکا به سوریه چیست؟
جیمز پی روبین، دبیر اجرایی شبکه خبری بلومبرگ و یکی از مقامات سابق وزارت خارجه آمریکا در دولت کلینتون، طی مقاله‌ای به این سوال‌ها پاسخ می‌دهد. این مقاله در مجله “فارن پالیسی” و با تیتر “دلیل واقعی دخالت نظامی در سوریه” چاپ شد.
در پاسخ به این سوال، روبین می‌نویسد: قطع ارتباط ایران به دریای مدیترانه یک جایزه استراتژیک است که ارزش ریسک کردن دارد.
در این مقاله همچنین آمده است: این نکته که در سیاست خارجی آمریکا مساله‌ای به عنوان “الزام بشردوستانه” وجود داشته باشد یک توهم است. اسناد وزارت خارجه آمریکا و پنتاگون و همچنین گزارش‌های مستقل تایید می‌کنند که طرح حمله نظامی به سوریه از بیش از ۲۰ سال پیش توسط واشنگتن و تل‌آویومطرح بوده است.
“حمله به ایران، محافظت از اسرائیل”
به نوشته روبین طرح‌های جنگ علیه سوریه به طور نزدیکی مرتبط با طرح‌های جنگ علیه ایران است و این طرح‌ها بخشی از دستور کار نظامی مشترک آمریکا و رژیم صهیونیستی است که هدف آن تضعیف ایران برای محافظت از اسرائیل است. هدف بعدی می‌تواند انجام حمله بازدارنده علیه ایران باشد.
به گفته کلیفورد دی می، رئیس بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها (یک موسسه تحقیقاتی درباره تروریسم)، نگرانی‌های بشردوستانه هدف اصلی حمله به سوریه نیست بلکه وسیله‌ای برای یک هدف دیگر است. وی معتقد است اگر اتحادیه عرب در مقابل کشتار زنان و کودکان سوریه منفعل است و سازمان همکاری‌های اسلامی برای مقابله با کشتار مسلمانان هیچ‌گونه صف‌آرایی انجام نمی‌دهد، چرا باید آمریکایی‌ها حتی یک کالری انرژی مصرف کنند؟ … زیرا سوریه تحت رهبری بشار اسد، مهمترین متحد و دارایی ایران است و ایران تنها تهدید استراتژیک مهم علیه آمریکا است.
نقشه راه نظامی به تهران، از دمشق می‌گذرد. هدف ناگفته شورش‌های تحت حمایت آمریکا، ناتو و اسرائیل در سوریه، بی‌ثبات کردن سوریه به عنوان یک کشور و متزلزل کردن تاثیر ایران در منطقه است که شامل حمایت از جنبش آزادی‌بخش فلسطین و حزب‌الله نیز هست.
هدف دیگر حذف هر شکلی از مقاومت در مقابل یک کشور صهیونیستی است.
جیمز روبین معتقد است: رابطه استراتژیک میان جمهوری اسلامی ایران و رژیم بشار اسد این امکان را برای ایران فراهم می‌کند تا امنیت اسرائیل را متزلزل کند. در طول سه دهه خصومت میان ایران و اسرائیل هیچگاه درگیری نظامی مستقیم میان دو طرف صورت نگرفته است اما از طریق حزب‌الله که توسط ایران آموزش داده می‌شود، جمهوری اسلامی توانسته توانمندی خود برای تهدید کردن منافع امنیتی اسرائیل را اثبات کند.
سقوط رژیم اسد اتحاد ایران و سوریه را بر هم می‌زند. ایهود باراک، وزیر دفاع اسرائیل که یکی از مهمترین تصمیم‌گیرندگان در اسرائیل است به تازگی در مصاحبه با کریستین امان‌پور، گزارشگر شبکه خبری سی ان ان اظهار داشت: سقوط رژیم اسد ضربه‌ای بزرگ به محور رادیکال و ضربه‌ای بزرگ به ایران است زیرا سوریه تنها پایگاه برای تاثیر ایران در جهان عرب است و همچنین سقوط اسد باعث تضعیف چشمگیر حزب‌الله در لبنان و حماس و جهاد اسلامی در غزه می‌شود.
طرح‌های جنگ آمریکا-اسرائیل علیه سوریه
جیمز روبین به طور صریح، رئوس دخالت نظامی آمریکا در سوریه را در مقاله خود مطرح می‌کند و می‌نویسد: به‌زودی دخالت نظامی آمریکا در سوریه با همکاری نزدیک اسرائیل صورت خواهد گرفت.
به نوشته روبین راهکار دیپلماتیک و تحریم‌های اقتصادی دیگر پاسخی برای مساله سوریه نیست و تنها استفاده از زور موضع بشار اسد را تغییر خواهد داد.
روبین می‌نویسد: دولت باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا بنا به سه دلیل در خصوص انجام عملیات هوایی در سوریه مانند آن چیزی که در لیبی صورت گرفت به طور چشمگیری محتاط است؛ زیرا در سوریه مانند لیبی نیروهای مخالف با یکدیگر متحد نیستند و کنترل منطقه‌ای را در دست ندارند. اتحادیه عرب نیز خواستار دخالت نظامی در سوریه نشده و این در حالی است که در مورد لیبی خواستار این دخالت شده بود. روسیه حامی قدیمی رژیم اسد نیز کاملا مخالف دخالت نظامی است.
روبین می‌نویسد: اولین قدم واشنگتن باید همکاری با متحدانش، شیخ‌نشین‌های عرب مانند قطر، عربستان سعودی و ترکیه باشد تا نیروهای مخالف سوریه را سازماندهی کنند، آموزش دهند و مسلح نمایند.
اولین قدم هم‌اکنون برداشته شده و از همان ابتدا در ماه مارس ۲۰۱۲، نیروهای آمریکایی و متحدانش به طور فعالانه از “ارتش سوریه آزاد” حمایت کرده‌اند. سازماندهی و آموزش نیروهای مخالف سوریه، شامل مستقر کردن سلفی‌ها و تروریست‌های مرتبط با القاعده در سوریه و حضور نیروهای ویژه فرانسوی، انگلیسی، قطری و ترکیه‌ای در سوریه بود. مزدوران تحت حمایت آمریکا و ناتو در عربستان سعودی استخدام و تحت آموزش قرار گرفتند.
به حاشیه راندن سازمان ملل
روبین در مقاله خود می‌نویسد: دومین قدم جلب حمایت بین‌المللی برای انجام عملیات هوایی علیه سوریه در خارج از دستور سازمان ملل است. “روسیه هرگز از چنین عملیاتی حمایت نخواهد کرد بنابراین انجام این عملیات از طریق شورای امنیت سازمان ملل بی‌معنا است”. حمله هوایی می‌تواند یک سناریوی جنگی تمام عیار و مشابه آن چیزی باشد که در لیبی رخ داد.
گزینه به حاشیه راندن شورای امنیت سازمان ملل گزینه‌ای است که هم‌اکنون از سوی واشنگتن مورد تایید قرار گرفته است. نقض حقوق بین‌الملل به نظر اهمیت چندانی ندارد. سفیر آمریکا در سازمان ملل سوزان رایس در اواخر ماه مه تایید کرد که “بدترین و محتمل‌ترین سناریو در سوریه می‌تواند گزینه اقدام در خارج از دستور شورای امنیت سازمان ملل باشد.”
سوزان رایس اظهار داشت: اتحاد شورای امنیت از هم پاشیده است طرح صلح عنان مرده است و اعضای این شورا و اعضای جامعه بین‌المللی تنها با یک گزینه و آن هم اقدام در خارج از دستور شورای امنیت و طرح عنان مواجه است.
روبین همچنین در این مقاله به بی‌میلی برخی از کشورهای اروپایی برای شرکت در عملیات هوایی علیه سوریه اشاره می‌کند و می‌نویسد: این عملیات نظامی می‌تواند یک عملیات منحصر به فرد توسط کشورهای غربی و کشورهای خاورمیانه باشد. با توجه به منزوی شدن بیش از حد سوریه در اتحادیه عرب، این احتمال وجود دارد که کشورهای عرب از حمله هوایی به سوریه حمایت کنند و عربستان سعودی و ترکیه رهبری حمله کشورهای منطقه به سوریه را بر عهده بگیرند.
در این مقاله خواسته شده، مسلح کردن ارتش آزاد سوریه ادامه پیدا کند و حملات هوایی علیه این کشور آغاز شود این در حالی است که هیچ عملیات زمینی صورت نخواهد گرفت. حملات هوایی برای حمایت از سربازان پیاده ارتش سوریه آزاد و مزدوران خارجی و یگان‌های متحد با القاعده صورت خواهد گرفت.
در این مقاله آمده است: ایجاد منطقه پرواز ممنوع در سوریه باعث زمین‌گیر شدن هواپیما و هلی‌کوپترهای رژیم اسد می‌شود و همچنین به دنبال آن حملات هوا به زمین علیه تانک‌ها و توپخانه سوریه از جمله اقداماتی است که باید در برنامه‌های جنگ علیه سوریه انجام شود. از آنجایی که واشنگتن نیروی زمین برای این جنگ اعزام نمی‌کند، هزینه این جنگ برای آمریکا اندک خواهد بود اما در صورت پیروزی، دستاوردهای بزرگی برای آمریکا حاصل خواهد شد. به عنوان مثال ایران به طور استراتژیک منزوی می‌شود و قادر نخواهد بود در خاورمیانه تاثیرگذاری خود را اعمال کند و رژیمی که در سوریه بر سر کار خواهد آمد به احتمال زیاد طرفدار آمریکا خواهد بود و از طرفی دیگر واشنگتن اعتباری چشمگیر به خاطر مبارزه برای مردم جهان عرب و نه مبارزه برای دولت‌های فاسد، پیدا می‌کند .
روبین همچنین در خصوص نقش اسرائیل در حمله نظامی به سوریه می‌نویسد: واشنگتن و تل‌آویو همکاری‌های نزدیک نظامی و اطلاعاتی از جمله عملیات‌های محرمانه برای حمایت از مخالفان سوری انجام خواهند داد. به گفته او این همکاری همچنین در چارچوب توافقنامه همکاری‌های دو جانبه نظامی و اطلاعاتی ترکیه و اسرائیل صورت خواهد گرفت.
“جنگ برای نجات مردم سوریه” تحت عنوان تقلبی “مسئولیت برای محافظت” با هدف بی‌ثبات کردن سوریه، تضعیف ایران و قادر ساختن اسرائیل برای اعمال کنترل بیشتر سیاسی و تاثیرگذاری بیشتر بر کشورهای عرب همسایه از جمله لبنان و سوریه، صورت خواهد گرفت.
جنگ با سوریه همچنین جنگ با فلسطین است. این جنگ جنبش مقاومت در سرزمین‌های اشغالی را تضعیف می‌کند و باعث تقویت دولت بنیامین نتانیاهو، نخست‌وزیر اسرائیل برای رسیدن به آرمان‌های خود جهت ایجاد “اسرائیل بزرگتر” از طریق الحاق سرزمین‌های فلسطینی می‌شود.
روبین می‌نویسد: رژیم جدید سوریه در نهایت، مذاکرات صلح بر سر بلندی‌های جولان که هم اکنون متوقف شده را آغاز خواهد کرد و در لبنان حزب‌الله رابطه‌اش با ایران را از دست می‌دهد. این مزایای استراتژیک در کنار هدف اخلاقی نجات جان ده‌ها هزار غیرنظامی که در چنگ رژیم اسد گرفتار شده‌اند، دخالت نظامی در سوریه را یک ریسک حساب شده می‌کند.»
انتهای پیام
